W momencie wybuchu drugiej wojny światowej w Warszawie
mieszkało około 360 tysięcy Żydów. Była
to w tym czasie druga co do wielości populacja tej narodowości po Nowym Jorku.
Plan Niemców był prosty i tragiczny – wymordować wszystkich Żydów. Na terenie
okupowanej Polski Niemcy utworzyli w miastach getta czyli wydzielone dzielnice
dla Żydów. Do getta warszawskiego zwożono Żydów z innych miast, nawet z Łodzi.
Głodzono ich i odmawiano dostępu do opieki medycznej. Sukcesywnie wywożono ich
do niemieckich obozów śmierci w celu wymordowania. Dnia 19 kwietnia 1943 roku Niemcy w sile
około 5 tysięcy żołnierzy mieli wejść do warszawskiego getta i zmusić do
wyjazdu do komór śmierci pozostałych tam około 70 tysięcy Żydów. Niemniej około
500 Żydów zamierzało stawić zbrojny opór. Uzbrojeni przez Polaków postanowili się
bronić. Najbardziej dały się we znaki Niemcom i ich pomocniczym oddziałom
Łotewskim i Ukraińskim młode żydowskie bojowniczki, które wychodziły z bram
budynków i uzbrojone w dwa pistolety strzelały do nich do wyczerpania amunicji
lub własnej śmierci. Główna obrona koncentrowała się w trzech kamienicach
przerobionych na bunkry nazywanych przez powstańców masadami. W pierwszej
bronili się żołnierze z Żydowskiego
Związku Wojskowego. Wywodzili się z przedwojennej organizacji syjonistycznej
Beitar. W drugiej Masadzie walczyli bojowcy z Żydowskiej Organizacji Bojowej
związane z lewicową młodzieżówką partii Bund. W trzeciej Masadzie walczyli
Żydzi ortodoksyjni. Większość zginęła w walce lub popełniła samobójstwo. Niemniej jednak w wyniku zamieszania
powstańczego nieliczna część powstańców i
cywili żydowskich uciekła z getta i została uratowana przez Polaków. Ogólnie liczbę wszystkich uratowanych z
warszawskiego getta szacuje się na około 40 tysięcy ludzi.
mieszkało około 360 tysięcy Żydów. Była
to w tym czasie druga co do wielości populacja tej narodowości po Nowym Jorku.
Plan Niemców był prosty i tragiczny – wymordować wszystkich Żydów. Na terenie
okupowanej Polski Niemcy utworzyli w miastach getta czyli wydzielone dzielnice
dla Żydów. Do getta warszawskiego zwożono Żydów z innych miast, nawet z Łodzi.
Głodzono ich i odmawiano dostępu do opieki medycznej. Sukcesywnie wywożono ich
do niemieckich obozów śmierci w celu wymordowania. Dnia 19 kwietnia 1943 roku Niemcy w sile
około 5 tysięcy żołnierzy mieli wejść do warszawskiego getta i zmusić do
wyjazdu do komór śmierci pozostałych tam około 70 tysięcy Żydów. Niemniej około
500 Żydów zamierzało stawić zbrojny opór. Uzbrojeni przez Polaków postanowili się
bronić. Najbardziej dały się we znaki Niemcom i ich pomocniczym oddziałom
Łotewskim i Ukraińskim młode żydowskie bojowniczki, które wychodziły z bram
budynków i uzbrojone w dwa pistolety strzelały do nich do wyczerpania amunicji
lub własnej śmierci. Główna obrona koncentrowała się w trzech kamienicach
przerobionych na bunkry nazywanych przez powstańców masadami. W pierwszej
bronili się żołnierze z Żydowskiego
Związku Wojskowego. Wywodzili się z przedwojennej organizacji syjonistycznej
Beitar. W drugiej Masadzie walczyli bojowcy z Żydowskiej Organizacji Bojowej
związane z lewicową młodzieżówką partii Bund. W trzeciej Masadzie walczyli
Żydzi ortodoksyjni. Większość zginęła w walce lub popełniła samobójstwo. Niemniej jednak w wyniku zamieszania
powstańczego nieliczna część powstańców i
cywili żydowskich uciekła z getta i została uratowana przez Polaków. Ogólnie liczbę wszystkich uratowanych z
warszawskiego getta szacuje się na około 40 tysięcy ludzi.
Można Żydów lubić lub nie ale trzeba oddać cześć ich
bohaterskiej walce i trzeba się zagłębić w zadumie nad tragedią ludobójstwa w
kontekście holokaustu.
bohaterskiej walce i trzeba się zagłębić w zadumie nad tragedią ludobójstwa w
kontekście holokaustu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz